5o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΑΦΝΗΣ

Ο Μπουζιάνης, ?ετά από σύντο?η θητεία στον ακαδη?αϊσ?ό, το ρεαλισ?ό και τον ι?πρεσιονισ?ό, δια?όρφωσε ένα αναγνωρίσι?ο, προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίω?α που τον κατέταξε στην ελληνική πρωτοπορία..

Γεννη?ένος στην Αθήνα στις 8/20 Νοε?βρίου 1885, ο Γιώργος Μπουζιάνης εγγράφεται το 1897 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ?ε καθηγητές τους Ροϊλό, Νικηφόρο Λύτρα, Βολανάκη και Γερανιώτη.

Το 1906-1908 σπουδάζει, ?ε υποτροφία του γιατρού Χαρα?ή, στην Ακαδη?ία Καλών Τεχνών του Μονάχου, κοντά στους καθηγητές Otto Seitz, Walter Thor και Schildknecht.

Μετά από προσωρινή δια?ονή στο Βερολίνο (1909-1910), εγκαθίσταται από το 1911 έως το 1921 στο Μόναχο, όπου λόγω διακοπής της υποτροφίας, αντι?ετωπίζει οικονο?ικές δυσκολίες και ζωγραφίζει πορτραίτα για να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες. Εκθέτει στον Kunstverein, στην K?nstlergenossenschaft και στην αίθουσα τέχνης Anton Rithaler.

Το 1921, ?ε το ?ερίδιο από τη γονική κληρονο?ιά, χτίζει σπίτι στο Eichenau, έξω από το Μόναχο.

Το 1924 γνωρίζεται ?ε τον γκαλερίστα της Λειψίας Heinrich Barchfeld, ?ε τον οποίο θα συνεργαστεί σε ?όνι?η βάση έως το 1934.

Από το 1925 έως το 1930 επανειλη??ένα παρουσιάζει έργα του στο Μόναχο και το Βερολίνο, στο πλαίσιο συνεργασίας ?ε τη M?nchener Neue Sezession και την αίθουσα τέχνης Tannh?user, ?ε κορύφω?α την ατο?ική έκθεση που πραγ?ατοποιείται το 1927 στην Kunsth?tte του Chemnitz.

Από το 1929 έως το 1932 ζεί στο Παρίσι, ?ε έξοδα της αίθουσας τέχνης Barchfeld, στην οποία βάσει συ?βολαίου παραχωρεί έργα του, αλλά ελλείψει χρη?άτων, αναγκάζεται να επιστρέψει στη Γερ?ανία.

Μετά την παγκόσ?ια κρίση του 1929, οι οικονο?ικές εξελίξεις στη Γερ?ανία δεν ευνοούν την αγορά έργων τέχνης και η άνοδος του Χίτλερ απειλεί τη ?οντέρνα τέχνη. Παρά τις ενθουσιαστικές κρίσεις του γερ?ανικού Τύπου, και την αγορά έργων του από τα Μουσεία Λειψίας και Chemnitz, ο ζωγράφος γυρίζει το 1934 στην Ελλάδα, αποδεχό?ενος την πρόταση να διοριστεί καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, υπόσχεση η οποία τελικώς αθετείται.

Το 1935 απομονώθηκε στο Κατσιπόδι, οδός Σουλίου 27. Η οδός, ένα μικρό δρομάκι στον Άη- Γιάννη της Δάφνης, μετονομάστηκε το 1960, αφού πέθανε ο ζωγράφος σε οδό Γ. Μπουζιάνη.

Στα πλαίσια της χιτλερικής εκστρατείας εναντίον της «εκφυλισ?ένης» τέχνης, κατάσχονται και αφαιρούνται από τα Μουσεία Λειψίας και Chemnitz τα έργα του, η τύχη των οποίων αγνοείται.

Στις 4 Δεκε?βρίου 1943, ?ε τον βο?βαρδισ?ό της Λειψίας, ισοπεδώνεται το κτίριο όπου στεγαζόταν η αίθουσα Barchfeld? τα έργα ό?ως του Μπουζιάνη, προστατευ?ένα στο υπόγειο, γλιτώνουν την καταστροφή.

Στην Αθήνα πλέον, ο Μπουζιάνης γνωρίζει, παρά τη συ??ετοχή του σε εκθέσεις, διαδοχικές απογοητεύσεις και οικονο?ικές στερήσεις, που εντείνονται την περίοδο του πολέ?ου και της Κατοχής.

Το 1949 οι κριτικοί υποδέχονται θερ?ά την πρώτη του ?εγάλη ατο?ική έκθεση στον «Παρνασσό», και ο ίδιος καθιερώνεται ως ένας από τους ?εγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους. Ακολουθεί η διεθνής αναγνώριση ?ε τη συ??ετοχή του στην 25η Biennale
της Βενετίας το 1950 και ?ε τη διάκρισή του το 1956 ?ε το πρώτο βραβείο Guggenheim.

O Μπουζιάνης πεθαίνει τη νύχτα από 22 προς 23 Οκτωβρίου του 1959 από χρόνια βρογχίτιδα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Λίγους ?ήνες ?ετά το θάνατό του, ιδρύεται ο Σύλλογος «Οι Φίλοι του Μπουζιάνη», ?ε πρόεδρο τον Έφορο Ακροπόλεως Γιάννη Μηλιάδη.

BOUSIANIS (English version)

After his short service in academism, realism and impressionism, Bousianis developed a distinguishable personal expressionistic identity, which put him in the foremost rank of the Greek avant-garde.

Georgios Bousianis was born on 8/20 November 1885, in Athens. In 1897 he enrolls in the University of Fine Arts where he is taught by Professor Roilo, Professor Nikiforo Lytra and Professor Geranioti.

From 1906 until 1908 he studies in the Munich Fine Art Academy, on doctor Charami?s scholarship, under Professors Otto Seitz, Walter Thor and Schildknecht.

After living in Berlin for a while (1909 - !910), he settles in Munich from 1911 to 1921, where he faces financial difficulties, due to the fact he is no longer on scholarship. Thus, to earn a living he paints portraits. He also exhibits his works in Kuntstverein, in K?nstlergenossenschaft and at the Anton Rithaler Gallery.

In 1921, with his share of his paternal inheritance, he has his own house built in Eichenau, outside Munich.

In 1924 he meets gallery owner Heinrich Barchfeld from Leipzig with whom he cooperates on a permanent basis until 1934.

From 1925 to 1930 he exhibits his works in Munich and Berlin, in the scope of his collaboration with M?nchener Neue Sezession and the Tannh?user Gallery, with his solo exhibition at the Kunsth?tte in Chemnitz culminating.

From 1929 to 1932 he stays in Paris on contract to the Barchfeld Gallery, which pays his expenses in exchange for his works. However, due to shortage of money, Bousianis is forced to return to Germany.

After the world crisis in 1929, the economic developments in Germany do not favour the art market and Hitler?s rise to power threatens modern art. Bousianis receives exhilarating reviews by the German press and the museums of Leipzig and Chemnitz buy a number of his paintings. Despite these two facts, he returns to Greece in 1934, where he is promised a post as professor in the Athens University of Fine Arts - a promise which is finally broken.

In 1935 he secludes himself to Katsipothi, at 27   Souliou Street. In 1960 the street, a lane in St John?s area in the district of Dafni, is renamed as ?G. Bousianis? after the painter?s death.

As part of Hitler?s campaign against ?degenerate? art, Bousianis?s paintings are confiscated from the Leipzig and Chemnitz Museums. The location of these paintings is still unknown.

On 4 December, 1943 Leipzig is heavily bombed and the building housing the Barchfeld? Gallery is razed to the ground. Nevertheless, being protected in the gallery basement, Bousianis?s works survive unscathed.

In Athens now, in spite of his great participation in exhibitions, Bousianis faces many successive disappointments and financial deprivations, which worsen in the war and the occupancy period.

In 1949, critics receive warmly his first large-scale solo exhibition at the ?Parnassos Hall?, and he is established as one of the greatest Greek painters. His national recognition follows with his participation in the 25^th Biennale in Venice in 1950 and with his distinction with the first prize in the Guggenheim